Afstand
Elke maand schrijft een raadslid of wethouder van Gemeentebelangen Noordenveld over hetgeen hem of haar bezighoudt. Kersvers lijsttrekker van Gemeentebelangen Noordenveld en wethouder Kirsten Ipema schrijft deze maand over Afstand. Afstand tot elkaar en tussen politiek en inwoner. Hoe blijven we naast elkaar staan en niet tegenover elkaar?
Corona blijft ons leven beheersen. De schrijnende verhalen over volle IC’s en uitstel van operaties en behandelingen houden ons allemaal bezig. Maar ook de sociale en economische gevolgen van – alweer – een gedeeltelijke lockdown. Het vooruitzicht op opnieuw een eenzame kerst voor velen en voor anderen misschien nog wekenlang thuiswerken, al dan niet samen met kinderen die thuisonderwijs krijgen, valt veel mensen zwaar. Vooral omdat er niet echt uitzicht is op het einde van de situatie. Moeten we leren leven met Corona en vergelijkbare virussen? En hoe zorgen we dan dat de zorg overeind blijft, zonder dat we telkens met beperking van onze vrijheden te maken krijgen?
Doordat een duidelijk perspectief ontbreekt, neemt de onrust in de samenleving toe. Mensen laten hun stem horen in demonstraties die uitmonden in een grimmige sfeer en zelfs tot rellen en plunderingen. Ongekend in een land als Nederland en gelukkig blijven dit soort escalaties ons in Noordenveld bespaard. Maar ook hier is er natuurlijk onvrede. Over te strenge maatregelen, over te weinig maatregelen en over de tweedeling tussen groepen mensen. Vooral tussen gevaccineerden en ongevaccineerden neemt de afstand toe. Maar zelfs ook tussen mensen die begrip hebben voor (on)gevaccineerden en mensen die dat niet hebben. Naast de schrijnende staat van ons zorgstelsel is het vooral deze tweedeling waarover ik me zorgen maak. Want hoe gaan we uiteindelijk verder samenleven? En wat zegt dit over de manier waarop we andere crises te lijf gaan, zoals de klimaatcrisis die zich steeds nadrukkelijker aandient?
De tekst gaat onder de foto verder.
Naast onze inwoners blijven staan, niet ertegenover.
Corona brengt ook met zich mee dat je als gemeente goed moet nadenken over wat je rol eigenlijk is. Veel besluiten worden in Den Haag genomen. Ik zal zeker niet zeggen dat ik het altijd eens ben met de keuzes die daar worden gemaakt. Maar ik zou ook niet graag in de schoenen staan van de mensen die ons door deze crisis horen te loodsen. En welke keuze er ook wordt gemaakt, het werkt sowieso niet als we er niet in meegaan. Als gemeente kun je ook niet veel anders dan de besluiten uitvoeren, maar je wilt niet slechts een verlengstuk van de rijksoverheid zijn. Dus je probeert dat te doen op een manier die past bij hoe we in Noordenveld met elkaar omgaan. Daar hoort bijvoorbeeld bij dat we eerst in gesprek gaan met bedrijven die zich niet aan de regels houden, en dus niet direct boetes zullen uitdelen. Maar ook dat we maatwerk proberen te leveren bij coronasteun aan bedrijven, ondernemers en zzp-ers en bij de ondersteuning aan minima. Dat we, onder andere samen met Welzijn in Noordenveld, extra aandacht proberen te geven aan mensen die op het sociale vlak te lijden onder de situatie. Op die manier proberen we naast onze inwoners te blijven staan, en niet ertegenover.
Groot verschil
Nog een paar maanden en dan zijn de vier jaar van onze bestuursperiode, waarin ik wethouder mocht zijn in Noordenveld, voorbij. De helft van deze periode, vanaf maart 2020, is dan aan te merken als ‘coronatijd’. Een tijd waarin het ook moeilijk is gebleken om de reguliere contacten met onze inwoners op een goede manier te onderhouden. Bijvoorbeeld goede gesprekken over ontwikkelingen in de buurten en dorpen. We worstelen met manieren om met elkaar in verbinding te komen en te blijven. Soms lukt het goed om dit digitaal te doen, en soms raak je daarmee juist de verbinding kwijt. Uiteindelijk neemt de afstand toe, en dan bedoel ik meer dan anderhalve meter. Voor mij is dat het grootste verschil tussen het eerste en tweede deel van de vier jaren.
Verbonden blijven
Afstand tussen overheid en inwoners is een thema dat in de gemeenteraad en in het college vaak voorbij komt. Hoe kunnen we onze inwoners beter betrekken bij de keuzes die we maken en hoe kunnen we zichtbaar maken waar we als gemeente voor staan? Uiteindelijk zijn we allemaal inwoners van de gemeente, en toch lijkt het alsof er ruimte zit tussen politiek en inwoners. Ondanks alle wederzijdse inspanning en goede bedoelingen bereiken we vaak maar een klein deel van de inwoners met onze communicatie en met vragen om mee te denken over plannen en ideeën. Dat is wat mij betreft de grootste uitdaging waar we als gemeente mee te maken hebben. Een uitdaging die niet nieuw is, maar wel een die steeds meer zichtbaar en merkbaar is in deze tijd waarin we juist proberen de afstand te overbruggen. En een uitdaging die ook zeker gaat meespelen in de komende tijd, waarin we alweer richting de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 gaan. Voor mij een bijzondere tijd, omdat ik lijsttrekker mag zijn van Gemeentebelangen. Maar ook een bijzondere tijd vanwege de beperkte mogelijkheden die we de komende maanden nog zullen hebben om in verbinding te staan met onze inwoners, terwijl juist nu het moment is om de agenda voor de komende vier jaren en verder te bepalen. Dus ook als we elkaar misschien niet op straat, in het café of in het gemeentehuis tegenkomen, hoop ik dat we toch op afstand verbonden kunnen blijven.
Ik wens u veel kracht, gezondheid en vooral verbinding in de komende decembermaand!
Kirsten Ipema
1 november 2021 | In de tussentijd
Het is deze keer aan mij om een stukje te schrijven voor het blog van Gemeentebelangen. Dan komt de vraag bij mij op waar het over zou moeten gaan. In de afgelopen 2 jaar, ten tijde van de Coronapandemie, zijn er eigenlijk veel zaken waar ik over zou kunnen schrijven. De Coronapandemie heeft veel veranderd in onze dagelijkse zaken. De afstand tot elkaar is letterlijk en figuurlijk erg vergroot. Communicatie en participatie heeft veel beperkingen met zich meegebracht, zowel in privésfeer als zakelijk en ook als raadslid. Het verenigingsleven, het fysiek netwerken en het elkaar ontmoeten heeft nu 1,5 jaar stilgelegen. De afgelopen maanden hebben de draad van het fysiek vergaderen en ontmoeten weer opgepakt, maar het is even afwachten wat er gebeurt nu de besmettingen weer snel oplopen en de zorg weer zwaarder wordt belast.
