Moeten we een weg zoeken? Of zijn we de weg kwijt?
Elke maand schrijft een raadslid of wethouder van Gemeentebelangen Noordenveld over hetgeen hem of haar bezighoudt. Deze keer is het de beurt aan raadslid Rik van der Es die zich afvraagt of we een weg moeten zoeken of de weg kwijt zijn?
Per dag zijn 80.000 minder verkeersbewegingen nodig in Groningen om de stad enigszins begaanbaar te houden tijdens de operatie Ring-Zuid, die tot en met september duurt. In de eerste week van de operatie is dit aardig goed gelukt; de verwachte verkeersdrukte viel mee. Je zou je haast afvragen of de upgrade van de ring wel nodig was geweest als je het aantal verkeersbewegingen met 80.000 kunt verminderen.
In Roden is de auto ook vaak onderwerp van gesprek. Gaat het niet over het aantal parkeerplaatsen, dan wel over gevaarlijke of te drukke wegen. Inwoners rondom de Hullenweg en de Stinsenweg maken zich zorgen over de extra verkeersbelasting door de plannen in Roden-Zuid en het zijn de geplande woningen bij Zuidpoort-Terheijl, die de zorgen bij de bewoners rondom de Dingspil aanwakkeren.
Zijn die zorgen gegrond? Nee, zeggen de verkeersdeskundigen. Ja, zeggen de bewoners. Maar wie heeft er nou gelijk? In mijn ogen beiden. De verkeersdeskundige gebruikt zijn rekenmodellen, terwijl bij omwonenden de beleving telt. En de uitkomst hiervan kan heel verschillend zijn.
De tekst gaat onder de foto verder.
Extra reuring
In Roden ging het Julianaplein ook op de schop, zij het niet met zoveel poespas als in Groningen. Wij Drenten zijn nou eenmaal wat bescheidener. Door deze werkzaamheden denderde er veel verkeer enkele weken lang door de Schoolstraat, waar ik destijds woonde. “Extra reuring in de straat,” dacht ik, en ging over tot de orde van de dag. Vele straatgenoten dachten hier echter anders over en konden niet wachten tot de werkzaamheden aan het Julianaplein afgerond waren. Er wordt nu zelfs gepleit voor een eenrichtingsweg in de Schoolstraat om deze veiliger en rustiger te maken.
Misschien zouden de bewoners van de Schoolstraat een bezoek moeten brengen aan de fracties van de raad. Een groep inwoners aan de Hullenweg heeft hiermee succes geboekt. Door hun klachten over het racegedrag van weggebruikers te delen, is in de raad een motie aangenomen om naar snelheidsbeperkende maatregelen te kijken. Een leuk detail: de indiener van de motie gaf tijdens de raadsvergadering toe het gas iets te ver ingetrapt te hebben om op tijd te zijn. Niets menselijks is ons vreemd. We rijden allemaal wel eens te hard. En gij die zonder zonde zijt, werpe de eerste steen! Maar als we als individu allemaal ‘wel eens’ te hard rijden, vormen we als maatschappij een probleem. En daar zit nou juist de crux.
We willen allemaal veilige wegen, maar af en toe iemand met hoge snelheid inhalen moet toch kunnen, vinden we. Het liefst willen we geen extra wegen en geen extra verkeer voor de deur, maar we rijden graag met de auto naar de sportschool om ons daar in het zweet te werken en dan weer terug te rijden.
16.590 Personenauto’s
Sinds 1990 is het autobezit in Nederland volgens de cijfers van het CBS gestegen van 0,8 naar bijna 1,1 auto per huishouden. In Noordenveld had elk huishouden in 2020 1,2 auto tot zijn beschikking. Dat lijkt geen grote stijging, maar het aantal huishoudens is sinds 1990 ook met 65% gestegen! Kortom in Noordenveld staan er volgens de laatste cijfers 16.590 personenauto’s geregistreerd, waarvan 8.980 in Roden. Zet ze maar eens achter elkaar. Dan heb je een leuke file te pakken.
We rijden nu eenmaal graag auto, naar het werk, naar de supermarkt of naar bootcamplessen. Als individu veroorzaak je met dat ene ritje niet veel belasting. Maar omdat we, met velen, dat ene ritje maken, raast er heel wat blik door de straten. En met de komst van meer inwoners zal dit aantal alleen maar toenemen, over bestaande en nieuwe wegen. Als individu zitten we niet te wachten op meer verkeer door de straat of extra wegen, maar we dragen door ons rijgedrag allemaal wel bij aan de maatschappij die hierom vraagt!
Op 5 juli 2021 heeft de gemeenteraad van Noordenveld de opgaven en ambities voor Roden Zuid besproken. Het college stelde voor een tracé in het plangebied vrij te houden om de Maatlanden door te kunnen trekken naar de Norgerweg. De raad, inclusief Gemeentebelangen, wilde dit echter niet en heeft deze regel uit het voorstel gehaald. Niet handig, in mijn ogen. Niet dat ik op deze weg zit te wachten, integendeel, maar mocht het verkeer helemaal vastlopen, dan heb je nog een buffer voor een extra weg. Zonder die buffer blijft er maar één mogelijkheid over: via het Windgat, achter de golfbaan langs… En wat als je die buffer niet nodig hebt? Dan heb je een prachtige groene long in Roden.
Openbaar vervoer
Maar is de oplossing niet gewoon minder rijden? Op Radio 1 hoorde ik iemand pleiten voor groenere steden, met meer fietsen, deelauto’s en openbaar vervoer, en minder parkeerplaatsen. Klinkt leuk, maar hoe gebruik je het openbaar vervoer als je bus wordt wegbezuinigd? In Roden is er een goede verbinding naar de stad, maar woon je net aan de verkeerde kant in Peize, mag je eerst een kwartier fietsen. En woon je in Een? Dan mag je het doen met een bushalte! Zonder bus…
In Noord-Nederland wordt hard gelobbyd voor de Lelylijn, een snelle spoorverbinding tussen het noorden en westen, die ook de flessenhals tussen Meppel en Zwolle moet ontlasten. Maar wat heb je aan een Lelylijn als er geen bus door je dorp rijdt om je naar het station te brengen?
Willen we minder auto’s op de weg, dan hebben we een goed alternatief nodig, en dat begint met goed openbaar vervoer. Vanuit alle hoeken van onze gemeente naar Assen, naar Groningen, naar de Lelylijn, de Nedersaksenlijn of de Wunderline. Alleen zo ligt de wereld aan de voeten van Noordenveld en Noordenveld aan de voeten van de wereld!
Welke kleur heeft de toekomst?
Sommige mensen bekijken de wereld door een roze bril. Ze zien overal het positieve van in. Daar kun je soms jaloers op zijn, maar een stevige dosis realisme kan ook van pas komen. Als bestuurder probeer je natuurlijk zo goed mogelijk vooruit te kijken, en wat daar te zien is kan soms best wat minder rooskleurig zijn dan je zou willen.
Nadenken, of dagdromen, over de toekomst geeft ook de ruimte om zelf in te kleuren hoe je de toekomst zelf zou willen zien. Een groene en duurzame toekomst bijvoorbeeld, waar we in harmonie met de natuur leven. Of een toekomst in regenboogkleuren, waarin iedereen zichzelf kan zijn. Zoals de kleurrijke Amerikaanse Iris Apfel, die deze week overleed op 102-jarige leeftijd.
