Begroting
Elke maand schrijft een raadslid of wethouder van Gemeentebelangen Noordenveld over hetgeen hem of haar bezighoudt. Deze keer schrijft Gemeentebelangen raadslid Armein Sikkenga over hoe hij zich door de begroting van 2021 worstelt.
Dag allemaal,
Deze maand aan mij de eer een column te schrijven over wat mij bezig houdt in de gemeentelijke politiek. Een leuk initiatief! Het is inmiddels herfstvakantie en werkend in het onderwijs betekent dat voor mij dan ook een weekje vrij. Althans vrij…….
255 bladzijden
Een druilerige oktoberdag. Het is nog vroeg, het regent, het stormt en als je de deur open doet waait oud herfstblad de hal in. Modderige laarzen, blubber bij de voordeur en donker. Nee, hoe mooi de herfst ook kan zijn het heeft niet mijn voorkeur. En dan komt ook nog eens de programmabegroting van de gemeente binnen ….. 255 bladzijden (ja, u leest het goed: tweehonderdvijfenvijftig bladzijden!!) met rode en zwarte cijfers, tekstuele uitleg en keuzes die gemaakt worden. Er is hard aan de totstandkoming van dit boekwerk gewerkt, compliment aan zowel college als organisatie.
De tekst gaat onder de foto verder.
Broekriem
Voor ons de taak om eens kritisch te kijken welke keuzes gemaakt zijn, welke keuzes wij graag terugzien en hoe dit uitpakt voor onze inwoners. Als volksvertegenwoordiger is laatstgenoemde misschien wel het belangrijkst. Maar hoe kun je iedereen tevreden houden? Onmogelijk blijkt. Iedereen heeft wensen, iedereen heeft hobby’s, iedereen heeft voorkeuren, iedereen heeft interesses. Elke bezuiniging doet ergens pijn en dat heb je liever niet. Kijkend naar deze programmabegroting ben ik bang dat de broekriem toch aangehaald moet worden. Zoals wethouder Kosters in de vorige nieuwsbrief al aangaf: “Gemeenten hebben het moeilijk”. Dit geldt ook zeker voor Noordenveld.
De vele parels in Noordenveld
Na 2 koppen koffie ben ik er dan wel klaar voor. Ik pak het complete boekwerk erbij en begin te lezen, te strepen en te arceren. Het blijkt toch elke keer weer best taaie stof. Na 45 minuten maar even pauze. Blijkbaar heb ik een korte spanningsboog. De hond begint te zeuren en moet er even uit, frisse lucht zal ook mij vast goed doen. Ik pak mijn modderige laarzen en zie dat het inmiddels droog is. Sterrebos moet het worden. Ik kom hier graag. Een van de vele parels in Noordenveld. De paddenstoelen schieten inmiddels de grond uit, blad dwarrelt naar beneden, modderig is het nog steeds. Inmiddels begint het ook alweer te regenen. Ik loop door naar de vistrappen. Bij de vistrappen sla ik linksaf en loop langs het water richting de Weehorsterweg, linksaf achter de golfbaan langs weer terug naar de auto. Bijna 5 km, de hond vindt het heerlijk. Mij doet het eigenlijk, ondanks de regen, ook wel goed. In de auto, al rijdend langs Havezate Mensinge, bedenk ik me hoe mooi het hier eigenlijk is. Het is een voorrecht om hier te mogen wonen. Het is dan ook niet voor niets dat Noordenveld onlangs de erfgoedprijs 2020 heeft gewonnen. We mogen daar best wat vaker bij stil staan. Van Matsloot tot Veenhuizen en van Huis ter Heide tot Nietap. Noordenveld is echt een mooie gemeente!
Knop om
Thuis moet de knop toch weer om. Het ligt er nog, pontificaal op tafel, de ‘programmabegroting 2021’ over onze prachtige gemeente Noordenveld. Ik kom er niet meer onderuit. Kritisch lezend, maar ook denkend in mogelijkheden, neem ik alles goed door. Gelukkig blijkt er ook heel veel wel mogelijk. Als fractie gaan we het hier ook nog over hebben. De eerste reacties blijken al in mijn mailbox te zitten. Fijn, zulke actieve en enthousiaste fractiegenoten. Ik modder nog even door…. Inmiddels bij bladzijde 128….. Morgen maar weer verder.
Inmiddels regent het buiten weer. Ik kijk dan ook stiekem uit naar de Voorjaarsnota, al is het alleen al vanwege het weer.
Armein Sikkenga
1 oktober 2020 | Zorgen voor morgen
“Volgens het schema ben jij aan de beurt” mailt Rik van der Es, ons manusje-van-alles-op-de-achtergrond. “Heb je al een leuk thema?” Goede vraag: nee dus. Waar ga ik over schrijven? Er zijn zoveel onderwerpen die mij bezighouden op dit moment! Dus na enig nadenken begin ik maar gewoon te tikken.
Thuis
Allereerst is daar natuurlijk de situatie thuis. Tineke is nog steeds herstellende van een hersenkneuzing en dat herstel verloopt grillig en duurt lang. Onlangs is ze begonnen met het revalidatie-traject in Beatrixoord. Je kunt je voorstellen dat ons dit (inmiddels al een jaar) best veel bezighoudt.
